Deze zomer maakte ik in IJsland met een groep een wandel-/ kampeerreis. IJsland vond ik spectaculair, de natuur ruig en leeg. Met de zachte groengrijze tinten van de mossen, de witte sneeuw en het blauwe ijs van de gletsjer. De verrassende hete stoom en kolkende watertjes. De buitenaardse kleuren van de bergen in het binnenland. De zwarte lavastranden waarop de kristallen stukken ijsschots zo’n contrast vormden. Ik heb genoten.
Toch hield ik me op deze reis ook met mijn werk als sparringpartner voor leidinggevenden bezig. Van onze reisleidster van rond de veertig jaar heb ik opnieuw geleerd over natuurlijk leiderschap. Ze toonde haar creativiteit letterlijk in zwaar weer. Ze was bijvoorbeeld in staat om heel ontspannen de groep in te schakelen om in een winderige tent op 2 pitten met 2 grote pannen heerlijke voedzame maaltijden te bereiden voor 17 mensen en rekening te houden met drie diëten.
De eerste dag was groep van onbekenden zeker nog niet op elkaar afgestemd. We bezochten de toeristische hoogtepunten als de spuitende Geyser en de indrukwekkende Gulfoss waterval. Af en toe moesten we wachten op een paar laatkomers. Misschien gaf de reisleidster onvoldoende duidelijk aan hoe laat we op een bepaald punt terug moesten zijn. Ook ik kwam een keer argeloos een kwartier te laat. Toch morde niemand. Humor bleek een tovermiddel.
Vanaf de tweede dag verlieten we de bewoonde wereld en reisden off road. Er ontstond een groep. In de toch wat primitieve omstandigheden leerden we elkaar beter kennen en raakten betrokken. We voerden mooie gesprekken en hadden veel plezier. We maakten prachtige tochten, sjouwden samen alle gezamenlijke spullen, eten en persoonlijke bagage uit de 4 wheels truck. We bouwden tentenkampjes op met twee grote eet- en kooktenten en kleine slaaptentjes. Met windkracht 7 en stofstormen en de stenige grond viel dat niet mee. De koude nachtvorst en al onze trucjes om warm te blijven vormden een dankbaar gespreksonderwerp. We deelden ons lot. We maakten openlijk grapjes over onze eigenschappen, onze warme mutsen en andere gekkigheden. Door deze soepele sfeer werd er niet onderling geroddeld.
Ik heb me verwonderd over hoe gemakkelijk we met elkaar omgingen, elkaar respecteerden en ruimte gaven en dat tegelijkertijd als vanzelf alle dagelijkse klussen werden gedaan. Wie vroeg wakker waren, zetten het ontbijt neer en kookten water voor thee en de grote cafetières koffie. We vertrokken ’s morgens voor een wandeling als we allemaal klaar waren, zonder vooraf een bepaalde tijd af te spreken. Na een tocht waren er altijd mensen die de groenten sneden en hielpen met koken. Daarna kookten anderen het water voor de afwas, want de campings op IJsland zijn niet altijd voorzien van meer dan een koude kraan en toilet. Veel improviseren dus. De theedoeken gingen de hele week mee, al droogden ze niet geweldig op het waslijntje in de tent.
Natuurlijk leiderschap
De reisleidster vormde een natuurlijke bedding waarin de groep kon stromen. Ze gaf een kader waarin ieder de ruimte kreeg. Ze had een grote mensenkennis en zag welke behoeften en grenzen iedereen had. Ze erkende onze verschillen. Ze nam de touwtjes in handen of vierde ze. Net wat nodig was. Ze nam haar plek in èn was bescheiden. Ze gaf vertrouwen èn werd vertrouwd.
Natuurlijk leiderschap vraagt ook zelfkennis en weten waar je eigen angels en lange tenen zitten, je irritaties, je patronen in denken en handelen. Daar had ze helder zicht op.
Wil jij jouw natuurlijk leiderschap versterken?
Gun jij jezelf maandelijks een dag om ruimte te nemen om jouw patronen en afkomst en de gevolgen hiervan in je dagelijks leiderschap te onderzoeken? Ik daag je uit om samen met andere leiders in de Dienend Leiderschap Kring te leren en uit jouw comfortzone te stappen, zodat je de mensen aan wie je leiding geeft èn jezelf meer kunt dienen. Om als vanzelf en heel natuurlijk leider te zijn. Vanaf 15 november 2019. Zie de agenda.