Samenvatting
Iedere familie heeft geheimen. Soorten geheimen. Waarom zijn er geheimen? Geheimen en piekeren. Geheimen onthullen en delen.
Familiegeheimen zijn er niet voor niets
Elke familie heeft geheimen en houdt vuile was binnen. Er zijn drie soorten geheimen. Allereerst geheimen die de hele familie binnenskamers houdt, bijvoorbeeld een familielid in de gevangenis. Bij de tweede soort heeft een aantal familieleden een geheim voor de rest, zoals zussen die iets niet tegen hun ouders, maar wel tegen elkaar vertellen. Ten derde de geheimen die iemand verborgen houdt, zoals een abortus. Veel mensen denken ten onrechte dat ze de enige zijn met een geheim.
Bovenaan de ranglijst staan taboeonderwerpen, zoals affaires, seksuele voorkeuren die afwijken van de norm, illegale praktijken en geld. Ze worden verborgen om negatieve oordelen van de buitenwereld te voorkomen. Daarna komen de overtredingen van regels, dingen die niet echt taboe zijn, maar negatieve consequenties kunnen hebben. Veel kinderen houden feesten, alcohol- en drugsgebruik of seksuele activiteiten geheim voor hun ouders. Ook herkenbare zaken houden mensen geheim: hoe een familielid om het leven is gekomen, ruzie in de familie of gezondheidskwesties. Sommige geheimen hebben enorme invloed op iemands leven: ouders die niet je biologische ouders zijn, een zus die eigenlijk je moeder is. Hoe hartverscheurend is het als een meisje niet vertelt dat ze verkracht is, omdat ze bang is dat haar ouders haar vies vinden of als een jongen verzwijgt dat zijn vader zijn moeder slaat.
Niet alleen het onderwerp van een geheim bepaalt of het verteld zal worden, maar vooral of iemand het als schaamtevol ervaart. Niet aan je ouders vertellen dat je een date hebt, lijkt een klein geheim, maar is groot als je ouders een gearrangeerd huwelijk voor zich zien.
Geheimen die dwarszitten
Als je iets dwarszit en dit met niemand deelt, kan je gaan piekeren. De scène speelt zich als een film in je af: je herhaalt de beelden, voelt je hart in je keel kloppen en ervaart opnieuw woede, angst of verdriet. Het herbeleven van emoties zorgt opnieuw voor stress. Herinneringen bestaan uit een brij van beelden, geuren en kleuren. Zodra je hierover praat, in een dagboek schrijft of inspreekt, zet je de brij om tot een verhaal met een begin, midden en einde. Je krijgt meer zicht op de gebeurtenis en je piekert minder. Herhaling is meestal nuttig, want één keer opschrijven is niet genoeg om alle stukjes op zijn plek te laten vallen.
Geheimen onthullen vraagt een veilige plek
Er is bij geheimen vaak angst in het spel. Bijvoorbeeld bij misbruik in een familie houdt de pleger macht als de familie bereid is om het geheim te bewaren. Als de familie samen naar buiten treedt, raakt deze macht verloren. Om een geheim te kunnen vertellen heeft iemand een veilige plek en een luisteraar nodig. Geheimen worden onthuld als mensen vermoeden dat iemand achter het geheim zal komen, als de ander iets persoonlijks vertelt, of als er een urgente reden is. Bijvoorbeeld, als iemand in gevaar komt door een eetstoornis of drugsgebruik. Het is belangrijk om af te wegen of je een geheim wel of niet deelt. De gevolgen van het vertellen kunnen groot zijn en het is belangrijk om in te schatten of je hiermee kan omgaan. Je kan anderen kwetsen, relaties kunnen onder druk komen te staan of je kan uitgesloten worden. Soms ontstaat opluchting als de stilte wordt doorbroken en gedachten en gevoelens worden gedeeld. De band tussen de gezinsleden wordt sterker, omdat ze meer gemeen hebben dan ze dachten.
Openheid is gezond
Het achterste van je tong laten zien, is een goede strategie. Het delen van gevoelens en gedachten heeft positieve effecten. Borstkankerpatiëntes die openlijk voor hun boze en depressieve gevoelens uitkomen, overlijden minder snel aan deze ziekte dan vrouwen die hun emoties opkroppen. Weduwen en weduwnaars die meer over de dood van hun partner praten met vrienden en familie, hebben minder gezondheidsproblemen en piekeren minder. Ook in tijden van voorspoed is het vertellen van geheimen goed voor je. Mensen die openhartig zijn en hun partners op de hoogte brengen van allerlei dingen in hun leven, hebben een hechtere relatie en voelen zich beter.
Mijn vader was mijn vader niet
Ik ben de jongste dochter en heb twee oudere zussen. Zij zijn allebei getrouwd en hebben kinderen. Ik leef alleen en heb nooit een langdurige relatie gehad. Pas op latere leeftijd hoorde ik bij toeval dat ik niet het kind van mijn lieve vader was, maar uit een korte, verboden liefde ben geboren. Ik had niet mogen bestaan. Toen ik dat hoorde, viel het kwartje waarom ik mijn plek niet kon vinden. Mijn moeder heeft zich erg geschaamd voor deze situatie en voelde zich haar verdere leven schuldig. Ze is meermaals opgenomen voor depressies en psychosen. Mijn moeder en ik schamen ons beiden voor wie we zijn. We zijn als het ware tot elkaar veroordeeld. We konden niet zonder elkaar en waren elkaars houvast. We hebben de pijn van de ander proberen op te lossen. Onmogelijk. Later kreeg mijn moeder parkinson. Omdat ik als alleenstaande meer tijd had dan mijn zussen, heb ik veel voor haar gezorgd. We hebben het samen ontzettend gezellig gehad en ik heb het met liefde gedaan. Het gaf betekenis aan mijn leven. Vorig jaar is zij in haar eigen appartementje overleden. Ik ben in een groot gat gevallen en niet in staat om te werken. Ik heb het idee dat ik mijn leven opnieuw moet uitvinden.
Wilma